Twee van de beste jonge chef -koks van de stad hebben nu een huis die geschikt is voor hun talenten. Ze koken seizoensgebonden geïnspireerde lokale producten vergezeld van Aussie -wijnen.
Clarence is compleet.
Ja, Ben McShane en Matt Kuhnemann’s nieuwe 60-zitplaatsen op Clarence in Fish Lane, in een huurovereenkomst op de begane grond van het appartementengebouw van Cremorne, is voltooid en ziet er in al zijn door Alkot Studio ontworpen fijne uiting uit.
Maar Clarence Als concept Voelt zich eindelijk compleet.
Het originele pand van het restaurant in het oude winkelpotgebouw aan Stanley Street in Woolloongabba was bedoeld om door te schaatsen op hun erfgoedcharme – des te beter om de focus op het eten van McShane te houden – en dat deden ze een tijdje.
Maar toen de ideeën van McShane en vervolgens de ideeën van Kuhnemann groeiden in intentie en uitvoering, leek de oude baksteen beklede ruimte minder geschikt voor het doel. En het was lastig om te bereiken, wat betekent dat het restaurant nooit het aantal diners had aangetrokken dat het verdiende. En ook niet bij gebrek aan inspanning: het Clarence-team heeft op een gegeven moment toegevoegd aan de keuken vooraan, en leidde overdag een briljante maar kortstondige deli-operatie
Praten tegenwoordig met McShane en Kuhnemann, en je voelt de frustratie. Maar dat is deels omdat het is verpakt met een opluchting om in dit nieuwe pand te zijn.
“Met de oude ruimte had je die beperkingen van een 130-jarig gebouw,” zegt McShane. “Je kunt geen grotere stukjes apparatuur door de deur krijgen. Het veranderen van de kappen is teveel.”
“Het voelde alsof we schrappen, gewoon proberen iets te laten gebeuren,” voegt Kuhnemann eraan toe. “Het voelde nooit permanent. Het voelde altijd alsof we gewoon probeerden iets samen te brengen, en dit voelt alsof alles opzettelijk is gedaan om in dit restaurant te zijn.”
De nieuwe Clarence bestaat in een hoekwoning waar Fish Lane Merivale Street oversteekt. Ja, het is gloednieuw, maar het ontwerp van Alkot heeft het een charmant, geleefd gevoel met een doelgericht gebruik van materialen zoals geribbeld hout, bolpendenten, groene en witte betegelde muren en groen gestoffeerde banketten en zitplaatsen.
Counter Seating is een nette toevoeging, waardoor je van dichtbij en persoonlijk kunt komen met de chef -koks – iets dat Clarence bijzonder goed zou moeten passen – en McShane’s broer, Ryan McShane (die vanaf de dag één verantwoordelijk is geweest voor de schattige branding van het restaurant) heeft een paar levendige kunstwerken bijgedragen.
Buiten, in plaats van auto’s die langs Stanley Street zijn vastgelopen, zijn het voetgangers die de strip van Lune aan de ene uiteinde van de Lane naar Julius dwalen aan de andere, of vice versa.
Als de oude Clarence soms als een pop-up op lange termijn voelde, voelt de nieuwe Clarence alsof hij thuishoort.
Het eten heeft ook kleine veranderingen aangebracht. McShane en Kuhnemann zijn nog steeds van plan om het seizoensgebonden en heldproducenten zoals de melkveebedrijf en de buurt van Tommerup te houden, maar ze praten over het feit dat er een beetje meer duurzaamheid op het menu is.
Voorlopers en voorgerechten zijn onder meer Nashville-gekruide tropische rock kreeft met augurken en wit brood, artisjokken van Jeruzalem met een zonnebloem miso crème en yuzu, en gnocchi geserveerd met caviar en een dashi-crème.
Voor de hoofdgerechten is er wild gevangen barramundi met dille-pickle boter en wortelen, droge eend met witlof en een cumquat yuzu kosho, en een rek van wild-shot hert met bosbes en biet.
Er zijn een paar hoofdgerechten om te delen-een halve koraalforel Meuniere en een vijf-score met gras gevoede entrecote-en een driegangen Prix-Fixe-menu voor $ 85 per persoon. Er is ook een koud en rauw zeevruchtenmenu met geelvintonijn met erwten, grapefruit en gember; en Hervey Bay sint -jakobsschelpt met tijgermelk, caper en radijs.
“Ons conceptmenu was behoorlijk zeevruchten zwaar en ik denk dat we dat zelfs een beetje hebben verdubbeld”, zegt McShane. “We duwen die koude zeevruchtenzijde een beetje meer. We hebben deze geweldige toegang tot zeevruchten en dat was een manier om dat te laten zien.”
Wijnen zijn nog steeds allemaal Australisch, met front-of-house manager Zoe Mahoney die een lijst beheert die nu bijna 100 flessen loopt.
“We hebben enkele rijken waarin we graag werken met de Australische wijnen,” zegt Mahoney. “We hebben een aantal kapitbare dingen, maar dan hebben we wijnen die echt goed kunnen praten met het eten.”
Matt Shea is Editor Food and Culture bij Brisbane Times. Hij is een voormalige redacteur en redacteur in het Broadsheet Brisbane, en heeft geschreven voor Escape, Qantas Magazine, The Guardian, Jetstar Magazine en Silverkris, onder vele anderen.