Kachana heeft slechts een paar honderd stuks vee en ligt 120 kilometer ten zuidwesten van Kununurra, vlakbij de grens van het Northern Territory.
De pacht werd in 1989 toegekend aan familiepatriarch Chris Henggeler – geboren in Afrika en opgeleid in Zwitserland – als een vernederend perceel land dat voorheen het zuidelijke deel van El Questro Station vormde, dat nu bekend staat om zijn toeristenresort en watervallen.
Kachana Station-eigenaar Chris Henggler met een pakezel. Credit: Facebook
Slechts 30 procent van Kachana is een marginaal graasland voor vee, terwijl de rest van het pachtgebied bestaat uit rotsachtige gebieden en plateaus bedekt met spinifex-grassen.
De Henggelers zeiden dat de ezels een “integraal onderdeel” zijn van hun managementstrategie voor het milieu en beweren dat, nu de klimaatverandering een impact heeft op de toenemende bosbranden in het uiterste noorden van Washington, dit een strategische manier was om de brandstofbelasting te verminderen.
“We realiseren ons dat het onze schuld is en dat we deel kunnen blijven uitmaken van het probleem, of dat we deel kunnen blijven uitmaken van de oplossing en dat de dieren die we hebben binnengebracht ook deel kunnen uitmaken van de oplossing”, zei Chris. Zonder stem, de uitroeiing van de wilde ezels in Australië, een documentaire over dit onderwerp.
“Het heeft geen zin om een wilde kameel, ezel of paard te nemen en ze te doden simpelweg omdat ze zich misdragen. Waarom zouden we hun gedrag niet aanpassen en ze een deel van de oplossing laten worden, want wat het land mij vertelt is dat we meer herbivoren nodig hebben om de vegetatie te laten circuleren, terug in de grond te stoppen en de opbouw van de bodem aan te moedigen zodat we het leven in stand kunnen houden.”
Kachana Station ligt in de Durack Range in het oosten van Kimberley.Credit: Het Kachana-station
Een deel van hun landbeheermodel omvat het houden van een groep wilde ezels binnen een gebied van 20 vierkante kilometer – wat overeenkomt met 2,6 procent van het pachtbedrag – in een gebied waar het vee niet wil rennen, maar anders wel rijp zou zijn voor bosbranden.
De Henggelers zeggen dat ze elke ezel neerschieten die de vallei verlaat en naar naburige eigendommen zou kunnen afdwalen, maar dat ze geen hek hebben dat ze op Kachana kan houden. De familie schat dat de vallei in de voedingsbehoeften van ongeveer 120 tot 150 ezels zou kunnen voorzien.
Dat bosbranden tijdens het droge seizoen een steeds groter probleem zijn, is bewezen nadat het ministerie van Brandweer en Hulpdiensten verklaarde dat dit jaar “een van de zwaarste ooit was”.
Tot nu toe is alleen al dit jaar in totaal 2,7 miljoen hectare land in de Kimberley verbrand.
Maar ondanks hun inspanningen was het poging van de Henggelers om de ezels in leven te houden tevergeefs en het Tribunaal oordeelde dat het controlebevel in stand werd gehouden omdat zij van mening waren dat de stationeigenaren de verspreiding en verspreiding van de wilde ezelpopulatie niet voldoende beheersten.
“Het gerichte patrouilleren in de gecontroleerde beheerszone, ongeveer elke 90 dagen, is niet voldoende… Ook zijn we er niet van overtuigd dat Roberts incidentele observaties van het station en in het bijzonder de gecontroleerde beheerszone op andere momenten voldoende zijn om er zeker van te zijn dat de verzoeker effectief het risico beheert dat ezels het leefgebied verlaten”, aldus de documenten van het Tribunaal.
Hoewel de familie tussen 2018 en 2023 125 ezels had geruimd die uit een projectgebied waren afgedwaald, vond het Tribunaal dat dit niet genoeg was.
“Het ruimen door de aanvrager van gemiddeld 21 ezels per jaar is niet agressief genoeg om de ezelpopulatie te beheren op een manier die in overeenstemming is met het doel en de bedoeling van de BAM-wet (Wet op het gebied van bioveiligheid en landbouwbeheer)”, aldus de uitspraak van het Tribunaal.
Laden
Programma’s voor het ruimen van ezels in de Kimberley gaan terug tot 1980. In de afgelopen 45 jaar zijn bijna 600.000 ezels gedood als onderdeel van de ‘Large Feral Herbivore’-strategie, tegen een kostprijs van meer dan $ 8 miljoen voor zowel vastgoedeigenaren als de deelstaatregering, aldus SAT-documenten.
Maar nieuwe landbouwmethoden onderzoeken deze praktijk nu onder de loep, waarbij sommigen geloven dat het ruimen van niet-inheemse dieren zoals paarden en ezels meer kwaad dan goed doet.
Het Tribunaal merkte in zijn bevindingen op dat deze nieuwe benaderingen moeten worden onderzocht, waarbij werd gesteld dat “landbeheerpraktijken zich hebben ontwikkeld sinds 1978, toen het programma voor het ruimen van ezels in de Kimberley-regio begon” en suggereerde dat een meer analytische benadering van onderzoek op dit gebied verandering zou kunnen opleveren.
