Dit jaar stond het leven in de weg.
Sommigen van ons publiceerden nieuwe romans en moesten wekenlang reizen maken naar bibliotheken, boekhandels en schrijversfestivals door het hele land.
En dus stelden we onze 17e jaarlijkse pelgrimstocht naar de bergen uit tot diep in de lente.
Enkele oude jongens gingen op pad om door de hoge wildernis voorbij Guthega te wandelen. Credit: Tony Wright
Vanaf het allereerste begin noemden we onszelf de Old Farts.
Als we 17 jaar geleden oud waren, wat zouden we dan nu zijn?
Ik veronderstel dat het woord ‘ouderen’ zou worden gebruikt. Of ‘domme oude klootzakken’.
En toch hebben we natuurlijk het gevoel dat we helemaal niet anders zijn dan die kerels die zeventien jaar geleden over de wegen in de Snowy Mountains rammelden.
We zijn simpelweg uitgegroeid tot wat we ooit als ironie beschouwden.
We werkten jarenlang vanuit kantoren in de federale persgalerij van Canberra. Vooral print- en tv-journalisten. Een fotojournalist. Een tv-regisseur.
De reis naar de bergen was een gezegende ontsnapping aan de vaak onaangename, omkoopbare en soms ronduit wrede zaken van het politieke leven.
Soms moesten we onze auto’s uitgraven voordat we naar de laaglanden terugkeerden.Credit: Alex Ellinghausen
We kwamen op zoek naar heldere lucht.
Het was een ongecompliceerde ontsnapping. De hoge vallei had jarenlang geen betrouwbare mobiele telefoonontvangst en zeker geen toegang tot internet.
Dit jaar werken de telefoons te goed en heeft de clublodge waar we in het bergdorpje Guthega verblijven een gloednieuwe verbinding met internet via Starlink van de gekke Elon Musk.
Het disfunctioneren van de openbare aangelegenheden kan niet zo gemakkelijk worden vermeden.
Laden
De federale Liberale Partij probeert tevergeefs te doen alsof ze niet in rep en roer is over de ontkenning van het klimaat en aanverwante argumenten die traditioneel de basis vormen voor een verandering van leider.
Elders doen Donald Trump en zijn weerzinwekkende sycofanten waar ze zin in hebben, waarvan de meeste je gek zouden maken als je er iets van zou proberen te begrijpen.
We kijken naar onze telefoons, beseffen dat er geen heldere lucht is en leggen ze weg.
De meeste oude mannen trekken wandelschoenen aan en gaan op pad tussen de sneeuwgums, waarbij ze een pad door de wildernis volgen in de algemene richting van de berg Kosciuszko.
Een vriend en ik besluiten in de buurt van de lodge te blijven, en grinniken dat we klaar staan om indien nodig een zoekgroep uit te roepen.
We hebben lang geleden avonturen gedeeld op andere afgelegen en lastige plekken, en we zijn bewust van de voordelen van een luie middagdutje.
Kort nadat het trekkinggezelschap terugkeert, raast een hevige hagelbui over de bergen, waarbij de hagelstenen met zo’n kracht worden bekogeld dat we bang zijn voor wandelaars die in de open lucht betrapt worden. Bieren zijn niet afgetopt.
Toevallig waren weinigen van ons beperkt tot de persgalerij toen we voor het eerst onze expedities naar het Hoge Land ondernamen.
De persgalerij was onze uitvalsbasis, maar we hadden het geluk dat we de wereld rond konden reizen.
Sommigen van ons reisden met premiers en sommigen waren buitenlandse correspondenten die op verschillende manieren in Washington, Londen, Moskou en Europese hoofdsteden waren gestationeerd. Sommigen van ons hadden verslag van nare conflicten in Afrika, Zuidoost-Azië en de Balkan.
Een plotselinge hevige hagelbui raasde door de bergen. Credit: Tony Wright
Het zou ons nooit aan dingen ontbreken om over te praten als we daar in de bergen samenkwamen, vrienden knikken veelbetekenend.
Maar toegeeflijke verhalen uit de wijde wereld zijn nooit het punt. We weten waar we aan hebben gewerkt en wat ons leven dreef, en we zijn zeker van wie we nu zijn.
Leuke anekdotes, nieuws van andere vrienden en lekker sleeën hier en daar waren altijd genoeg om onze dinergesprekken op gang te houden.
Naarmate de jaren verstreken en de meeste van mijn vrienden de galerie verlieten om een ander leven te leiden – uitstekende misdaadboeken schrijven, zich terugtrekken op de boerderij of op het strand, wijn maken, pottenbakken begonnen, in bands spelen of meer van het leven vastleggen door de lenzen van camera’s – kreeg de jaarlijkse reis naar de bergen een diepere betekenis.
De “Old Farts 2025”, van links: Chris Hammer, Phil Williams, Tony Wright, Russell Barton, Michael Brissenden, Arthur Hill en Michael Bowers. Credit: Michaël Bowers
Anderen kijken naar RU OK Day. Sommige oude kerels hebben hun herenschuren.
Wij oude scheten hebben de bergen. En het vertrouwen van elkaar.
Ieder van ons kookt de maaltijden voor de dag en de avond in de lodge waar we slapen, en er wordt veel kritisch gekeken.
Laden
Ik ben altijd de ontbijtman geweest, met hulp van een vriend die jaren geleden mijn toast uit de supermarkt opzij gooide en goede zuurdesem ging leveren. Eens liet ik eieren en spek achterwege en maakte een Spaanse omelet klaar. Een gehuil van ontsteltenis galmde door de bergen.
We vervoeren kratten wijn de bergweg op om de lange en soms luide avonden te smeren, maar toen een van onze kameraden begon met het geheelonthouden, trok niemand een wenkbrauw op.
Wij verdedigen onze onafhankelijkheid, vrij in de bergen om te zeggen en te doen wat we willen. Onze enige unanieme overeenkomsten hebben betrekking op degenen die wij als dwazen en charlatans beschouwen. De lijst groeit met de lengte van de avond.
Enige tijd nadat de hagelbui is afgenomen, vertelt onze oudste partner ons over zijn ontmoeting met prostaatkanker, de angst onder mannen die vaak zijn naam niet spreekt. ‘Laat je controleren,’ beveelt hij, en voor deze keer knikken we allemaal instemmend.
We zouden niet nog een Old Farts-weekend willen missen.
Buiten vervaagt het licht.
De bergen blijven. Vriendschappen ook.
Ontvang het laatste nieuws van de dag, entertainmentideeën en leesplezier om van te genieten. Schrijf u in om onze nieuwsbrief van de Avondeditie te ontvangen.
