Het ministerie van klimaatverandering, energie, het milieu en het water zei dat tweederde van de 9603 hectare werd vrijgemaakt onder de Local Land Services Act was voor het beheer van “invasieve inheemse soorten”, waarvan het zei dat ze inheemse houtachtige planten waren die ofwel dik zijn na verstoring of inbreuk op vegetatiegemeenschappen waar ze eerder niet optraden.
De gemiddelde jaarlijkse clearing van houtachtige vegetatie voor de landbouw was 8857 hectare per jaar van 2009 tot 2015 en sprong naar een gemiddelde van 19.829 hectare per jaar van 2016 tot 2023.
Van 2018 tot 2023 heeft de staat 478.750 hectare grond vrijgemaakt – meer dan twee keer het gebied van het Australische hoofdstad. Daarvan was 39 procent bos en bos en 61 procent was niet-houtachtige vegetatie.
Landklaring in Yarrowitch in de NSW Northern Tablelands in 2023. Er is geen bewering dat de open plek illegaal was.Credit: Australian Conservation Foundation
Landbouw was goed voor 82 procent van alle clearing sinds 2018, vergeleken met 12 procent voor infrastructuur en 6 procent voor bosbouw. In 2023 veroorzaakte de landbouw 60 procent van het opruimen van bos en bos en 96 procent van de niet-houtachtige clearing.
De afdeling zei dat 96.506 hectare was gereserveerd voor behoud op particulier beheerde land vanaf 1 januari 2024.
Jacqui Mumford, chief executive van Nature Conservation Council NSW, zei dat het alarmerend was om te zien dat de staat de trend van habitatvernietiging op privéland niet had omgekeerd, vooral nadat het recente State of the Environment -rapport duidelijk maakte dat biodiversiteit “van slecht naar erger was”.
“Het is meer dan twee jaar geleden sinds de verkiezingen, en de belangrijkste toezeggingen die de regering van Minns op het milieu heeft gedaan, waren het Great Koala National Park en Reining in weggelopen land-clearing, en we hebben het ook niet gezien,” zei Mumford. “De grote vraag voor ons is waarom het zo lang duurt? Wanneer gaan ze dit omdraaien? En wanneer is genoeg genoeg?”
Mumford zei dat de regering van Minns had laten zien dat het snel kon handelen op sommige kwesties, dus de inactiviteit ervan gaf aan dat de omgeving geen prioriteit was.
Universiteit van NSW Scientia Professor Richard Kingsford, een lid van de Wentworth-groep van betrokken wetenschappers, zei dat landinwijzing een van de grootste bedreigingen voor de biodiversiteit was, en de regering van Minns was “geen tijd meer” om haar beloften te nakomen.
“Ze beloofden het te repareren, en we zijn nu meer dan halverwege de looptijd,” zei Kingsford. “Deze moeilijke problemen worden meestal vroeg in een regering aangepakt en het wordt moeilijker naarmate je dichter bij een verkiezing komt.”
Kingsford zei dat landklaring de grootste bedreiging was voor de biodiversiteit, maar er was ook een economische noodzaak om te handelen.
Laden
Regels van de Europese Unie voor geïmporteerd rundvlees om ontbossing zonder ontbossing te zijn, worden van kracht aan het einde van dit jaar. Hoewel de definitie werd afgezwakt na lobbyen door de Australische regering, zei Kingsford dat de onderliggende druk de toegang tot markten in het volgende decennium zou beïnvloeden.
Pelle zei dat bedrijven als Woolworths, Coles, McDonald’s en Westpac ook verplichtingen hadden gedaan over ontbossing zonder rundvlees die door de wetenschap zouden worden geleid.
Ontbossing bleef hoger in Queensland, hoewel de staat een intact bos had dan NSW en betere gegevens, zei Pelle. De omvang van landhulling was onduidelijk in West-Australië en het Northern Territory.
De lamellencijfers, die zijn gebaseerd op satellietbeelden, tonen ontbossing hotspots in de regio Central West en Orana ten zuiden van Dubbo, rond de Pilliga en in de noordelijke Tablelands.
Glenn Morris, die beheers van runderen in Grafton en Inverell beheert, zei dat hij geen economische druk wist die in 2023 een toename van het klaren van het land zou hebben veroorzaakt, en de theorie dat “onverantwoordelijke” mensen probeerden inkomende regulering mogelijk te verslaan.
Landklaring schaadde ook de oceaan, zei hij, wijzend op het feit dat het algenbloei in Zuid-Australië was gekoppeld aan voedingsstoffenrijke overstromingswater die langs de Murray-rivier kwamen, evenals mariene warmtegolven.
“Als we het land vrijmaken, zorgen we er eigenlijk voor dat de afvoer sterker en groter wordt,” zei Morris. “Overal om me heen (in Inverell), zie ik het bijsnijden van land in zware regenval in het Murray Darling -systeem, dat vervolgens precies uitkomt waar de algenbloei is. Al deze problemen zijn gekoppeld.”
