Het zag er niet uit, maar Sevilla zei dat hij in de halve finale en toen de finale op zondagavond opnieuw in paniek raakte. Misschien is een beetje paniek een goede zaak.
“Ik heb bewezen dat ik een echte concurrent ben, dat ik de vastberadenheid heb van een kampioen,” zei hij.
“Maar toch, ik was in paniek, ik wist niet wat er aan de hand was tijdens de halve finale. Het was iets waar ik het hele seizoen mee worstelde in de laatste 30 tot 40 meter.
En dat konden ze niet.
Absolute Ecstasy: Jamaica’s schuine Sevilla na het overschrijden van de finishlijn.Credit: Getty -afbeeldingen
Hij zag er niet uit alsof hij in paniek raakte toen hij uit de blokken werd geslagen. Hij was niet traag, maar hij was ook niet snel. Hij kwam uit die drive -fase aan het begin van de race veel eerder dan Kishane Thompson, maar hij vestigde zich op zijn schouder.
Aan de overkant van zijn linker was vier lopers allemaal voor hem. Lyles was dat niet. Hij was, zoals vaak zijn geval is, vertragen uit de blokken, maar deze keer niet in staat om in de tweede helft van de race terrein te maken waar hij het normaal wint.
Schuine Sevilla (uiterst links) overschrijdt de finishlijn op de eerste plaats om het goud te nemen.Credit: Getty -afbeeldingen
Deze keer was het Sevilla. Hij leek niet in paniek te raken toen hij door die laatste 30 meter bleef rijden en uiteindelijk voor zijn landgenoot liep
Hij bereikte de lijn in 9,77 seconden om goud te winnen van Thompson (9.82) met Lyles (9.89) winnende bronzen. Deze keer werd Thompson met vijfhonderdste van een seconde goud geweigerd door een landgenoot; Een jaar geleden in Parijs werd hij met vijfduizendste van een seconde goud door Lyles geweigerd.
“De laatste keer dat Jamaica de 100m World Gold Medal voor heren (Olympisch) heeft gewonnen, was in 2016 toen Usain Bolt het kreeg,” zei Sevilla.
“Ik voel me echt geweldig en opgewonden dat het goud thuiskomt in Jamaica.”
Usain Bolt was op de tribune aan het kijken en hoopte op een Jamaicaanse om het primaat van het land in de sprinten opnieuw te bevestigen. Geen Jamaican had een medaille gewonnen op de werelden sinds Bolt in 2015 of zijn Olympisch goud in Rio in 2016.
Dat het Sevilla was dat het zou moeten doen, was niet verwonderlijk om te schieten. Hij had eerder voorspeld dat hij de man kon zijn die zijn wereldrecord verbrak.
“Om deze gouden medaille te winnen is iets speciaals voor mij. Track en veld zijn zowel mentaal als fysiek. Maar om eerlijk te zijn, denk ik dat ik het mentale deel ervan onder de knie heb. Andere mensen doen en praten over andere dingen, maar ik concentreer me gewoon op mij en daarom heb ik deze overwinning gekregen,” zei Seville.
“Het is gewoon een enorm gevoel om voor Usain hier in Tokio te concurreren. Zijn coach is mijn coach en ik weet dat beiden nu erg trots op me zijn. Ze waren van” ik ga de wereldkampioen worden “. Maar ik heb voor hem bewezen dat ik een kampioen ben en ik ben daar erg trots op. Nu, meer gouden media’s.”
‘Oh wauw, ik heb gewonnen!’
Melissa Jefferson-Wooden raakte de lijn een wereldkampioen en had een dubbel moment.
“Oh wauw, ik heb gewonnen,” zei ze na de 100m finale van de dames.
Sheer Joy: Melissa Jefferson-Wooden van de Verenigde Staten.Credit: AP
Om eerlijk te zijn, dacht de rest van de menigte hetzelfde. Het was adembenemend. Alleen Flo-Jo, Elaine Thompson en Shelley Anne Fraser Pryce waren allemaal sneller gereden dan haar 10.61 seconden om goud te winnen. Dat is ijle lucht.
Laden
De Amerikaan was zo dominant dat ze comfortabel won over een van de meest geloofwaardig velden ooit.
“Ik heb van dit moment gedroomd,” zei ze na het winnen van Jamaica’s Tina Clayton (10.76s) en Julien Alfred (10.84s).
“In plaats van de druk op mezelf uit te oefenen en het als iets overweldigends te nemen, omarmde ik het gewoon. Dat (verandering) was de gouden medaille waard vanavond.
“Het is geweldig. Het is letterlijk alles waar ik het hele jaar aan heb gewerkt. Komt uit met de gouden medaille en een kampioenschapsrecord, het is een geweldige start van mijn tweede wereldkampioenschappen.
“Toen het pistool afging, dacht ik gewoon ‘kom op, ga sterk uit’. De rest van de race ging als een oogwenk. Toen ik de lijn overstak, dacht ik ‘oh wauw, ik won’.
“Vandaag ging het allemaal over mij, over het vertrouwen op mijn capaciteiten, mijn coach, de lijn die ik heb gekregen en mijn geloof. En gewoon vertrouwend dat ik op dit moment was voorbereid.”
Die veteraan Jamaicaanse Shelley-Anne Fraser Price, ondanks dat het een drievoudig Olympisch kampioen, 10-keer wereldkampioen en viervoudig Olympische zilveren medaillewinnaar is, zelfs de finale op 38 maakte, is evenzeer een bewijs van haar imperious carrière als haar slee van goud.
Nieuws, resultaten en deskundige analyse van het weekend van sport die elke maandag worden verzonden. Meld u aan voor onze sportnieuwsbrief.
