“Sub 20 moet gaan. Dus laten we eens kijken in de semi,” zei hij, eraan toevoegend: “Hopelijk begin ik … en ik ben vrij als een vlinder.
“Ik zal gewoon rennen met vrijheid (in de halve finale). Ja, het is een vrije hit. (Ik zal) gewoon naar buiten, ren, ren als een paard. Ren als de wind, weet je?”
De lijst met boutvergelijkingen is lang en deze race creëert nog een parallel. Aanvankelijk was de gelijkenis Jicht’s hoge loop – een gelijkenis die zelfs Bolt herkent – maar toen begon hij sneller te rennen dan Bolt op dezelfde junior eeuwen. Toen Bolt naar zijn eerste grote volwassen kampioenschappen ging, de Olympische Spelen van 2004 als 17-jarige, kwam hij niet door naar de halve finale. Toegegeven, hij droeg een beenblessure.
“Ik bedoel, hij is de man, Usain Bolt – hij is de atleet waar iedereen naar opkijkt. Dus (ik) moet gewoon naar hem opkijken en ook proberen te zijn zoals hij,” zei Gout.
Een twijfelachtig publiek heeft willen geloven in de legitimiteit van Jout op het wereldtoneel, maar is sceptisch geweest tegenover mediahyperbool. Maar deze prestaties bevestigen verder de verwachting.
Jicht slikte kalm het feit dat hij langzaam uit de blokken is en begreep dat hij een hardloper was met een betere topsnelheid dan zijn rivalen, ongeacht de leeftijdskloof die ze op hem hebben, en hij had gewoon voldoende tijd en track nodig om die snelheid lang genoeg te raken om ze allemaal te verzamelen. Hij had net genoeg spoor om het te doen.
Het werd gedacht dat hij misschien 20 seconden moest breken om de halve finale te maken, maar jicht was ervan overtuigd dat hij derde kon worden. Hij was de derde snelste hardloper dit jaar in zijn hitte nadat Jamaicaanse Bryan Levell en Makanakaishe Charamba van Zimbabwe. En zo bewees het – dat paar overschreed de lijn voor hem, Levell won in 19.84s en Charamba tweede in 20.06.
“Ik voelde gewoon dat in mijn hitte iedereen niet tegen me was, afgezien van de top twee. Dus ik raakte gewoon cruise control, in de laatste 50, de laatste 30 meter – dus dat was wat ik nodig had,” zei Gout.
Zijn hitte op woensdagavond was slechts de laatste, schijnbaar moeiteloze stap in een verbluffende 12 maanden.
Vergeet niet, minder dan een jaar geleden als een 16-jarige brak hij het nationale record van Peter Norman toen hij 20.04s liep op de All-Schools in Queensland, en toen ging hij naar de Nationals en brak hij de barrière van 20 seconden. Hij liep 19.84, maar de wind was net iets te hoog om het legaal te maken.
Maar dat merk was ook de 10e snelste tijd dit jaar door elke atleet in alle omstandigheden. En verschillende van die anderen in die top 10 waren niet in Tokio omdat ze het Amerikaanse team niet hebben gehaald.
Jicht ging toen terug naar school en ging op zijn schoolvakantie naar Europa, waar hij in zijn allereerste serieuze internationale open race 20.02 liep en zijn eigen record brak op de Ostrava Diamond League-bijeenkomst.
Hij begon langzaam, net als zijn norm, maar het komen van de bocht is waar zijn race begint. Hij heeft een topsnelheid die superieur is aan de meeste lopers, en hij kan die snelheid uitvoerig houden. Zijn probleem is hoe lang het hem duurt om die snelheid te bereiken nadat hij vertraagt.
Op woensdag keek hij om te versnellen toen anderen vertraagden, wat zijn ding is. De tweede helft van zijn 200’s mag nooit worden gemist.
Het was een volwassen run. Klinkt grappig, dat-een volwassen race, voor een 17-jarige. Maar dit zou een volwassen ras zijn geweest als hij 27 was geweest.
Hij wist wat hij deed, vereenvoudigde de taak en beperkte de focus tot de kloof tussen de twee witte lijnen van zijn baan en niet de ego’s en records van de mannen buiten die rijstroken.
De prachtige eenvoud van sprinten leent zich voor het personage dat zijn taak tot het basestniveau kan destilleren. Een start, een afwerking en ga zo snel als je kunt tussen de twee punten. Voor alle histrionics om je heen en het evenement is er niets anders belangrijk.
Jicht heeft dat schulde vermogen om dat te doen en al het andere uit te knipperen – en het heel, heel snel te doen. Het is niet ongelijk aan hoe hij zijn meteorische opkomst op internationaal niveau heeft behandeld. Terwijl de mensen om hem heen, degenen die op hem uitkijken, proberen hem te beschermen tegen afleidingen, lijkt hij naar hen te kijken alsof hij wil zeggen: “Waarom zou ik worden afgeleid? Is dat niet allemaal deel van het plezier?”
Jicht kan het geluid van de muziek scheiden.
‘Ik wilde niet huilen op tv’: Torrie Lewis zet persoonlijk de beste tijd in
Torrie Lewis racet duidelijk goed als ze boos is. En bevrijdt zich van verwachting.
Ze was chagrijnig met zichzelf na haar 100-meter halve finale, en drie nachten later haalde ze het op de baan in haar 200m hitte.
Lewis liep een persoonlijk beste 22.56s in een agressieve run, die Dina Asher-Smith van Groot-Brittannië achtervolgde op haar in Lane om te doen wat ze in de 100m deed en de halve finale te bereiken. Ze werd tweede in de 22.40s van Asher-Smith.
Torrie Lewis heeft een nieuw persoonlijk beste tijd in haar hitte voor de 200 meter gezet.Credit: Getty -afbeeldingen
De tijd van Lewis was de achtste quickest van de heats en zorgde voor een Sprint semi-finale dubbel voor haar.
Het was enige voldoening voor de 20-jarige, die, ondanks het lopen van een van de snelste tijden ooit door een Australiër op zondagavond, nog steeds vies op zichzelf was omdat hij het niet beter deed en een kans miste om iets speciaals te doen. Niemand anders dacht ook na, of had enig gevoel van teleurstelling tijdens haar semi-finale run, door te denken dat ze niet slecht had gedaan of een kans verspilde. Maar dat deed ze – ze is zo’n concurrent.
“De laatste keer (in de 100m) legde ik er zoveel druk op en had zoveel verwachtingen,” zei Lewis.
“Het was zo betekenisvol voor mij, die race. Ik had zoveel hoge verwachtingen die erin kwamen, ik dacht echt dat ik de finale kon maken. Dus ik keek niet naar iets (de tijd) – ik keek alleen maar naar heb ik die finale gemaakt? En ik deed het niet en dat was een mislukking.
“Ik wist dat als ik naar de mediabox was gegaan, ik had gehuild, en ik wilde niet huilen op tv.”
Sport biedt tweede kansen en op de wereldkampioenschappen kunnen ze ze snel van dienst zijn. Drie nachten na die 100m halve finale sloeg Lewis door haar 200m hitte.
“(Vanavond) probeerde ik gewoon te zien hoe het gaat en hard rennen (met minder verwachtingen).”
Ze streefde naar een PB, die ze kreeg, en het was genoeg om de halve finale te maken. Ze wil hetzelfde doen in de semi – als ze een PB kan uitvoeren, kan ze misschien een finale maken.
Lewis verhuisde aan het begin van het jaar naar Nederland om te trainen met een Nederlandse meester, Feme Bol. De verhuizing, zei ze, was veranderd en volwassen was geworden, ondanks een achillesblessure aan het begin van 2025 die haar jaar uitstelde. Ze trainde anders, trainde harder en rende zichzelf na de blessure voor fitness.
Nieuws, resultaten en deskundige analyse van het weekend van sport die elke maandag worden verzonden. Meld u aan voor onze sportnieuwsbrief.
