Postecoglou heeft zich vorig seizoen in de Europa League overgegeven aan een deel van die duisternis, deels uit door blessures veroorzaakte noodzaak. Het is niet zijn ding, maar het diende een doel. Nu is hij terug waar hij zich het prettigst voelt: trots in het kruisvuur staan.
Terwijl het voetbal zich in één richting beweegt – dezelfde richting waarin Postecoglou’s geliefde voorganger bij Nottingham Forest, Nuno Espirito Santo, hen met groot succes had opgenomen – sleept hij ze de andere kant op.
Het probleem is dat Forest na zijn eerste zeven wedstrijden puntloos is en dat hun eigen fanbase de aanblik van hem niet kan verdragen. Je kon zien en horen dat de massa zich tegen hem keerde zodra ze vorige week het derde doelpunt tegen kregen in hun 3-2 nederlaag tegen FC Midtjylland in de Europa League.
Sindsdien bidden ze elke dag dat hij weg is, en de gesprekken die ze over hem voeren – check zelf de sociale media – worden steeds smeriger en persoonlijker.
Afgezien van de persoonlijke aanvallen kun je wel enigszins begrijpen waarom. Ze wilden nooit dat Nuno zou vertrekken, en ze wilden ook nooit dat Ange zou binnenkomen. Ze zagen van verre wat er bij Spurs gebeurde – defensieve losheid, kwetsbaarheid bij spelhervattingen, lange perioden van overheersing zonder beloning – en waren bang dat het hen zou overkomen. Het heeft.
Postecoglou heeft de slechtste start gemaakt door een nieuwe Forest-coach in 100 jaar. Hij heeft dit kalenderjaar de meeste nederlagen geleden van alle coaches in de vijf beste competities van Europa. De stevigheid die ze vroeger achterin hadden, is verdwenen, en nadat ze het grootste deel van het afgelopen seizoen in de UEFA Champions League-plaatsen hebben doorgebracht, bereiden ze zich nu voor op een degradatiestrijd.
Het moment waarop Nottingham Forest-fans zich tegen Ange Postecoglou keerden.Credit: Getty-afbeeldingen
De belangrijkste maatstaf voor het succes van een coach zijn de resultaten. En als de resultaten er niet zijn, moet de coach een of andere verklaring geven waarom ze niet winnen, en als ze niet gaan veranderen, waarom hun ideeën moeten worden voortgezet.
Postecoglou kan nog enkele andere cijfers aanwijzen: Forest is nummer 1 in de Premier League voor succesvolle passes op de helft van de tegenstander, passes naar het laatste derde deel, passes in het strafschopgebied van de tegenstander, en voor reeksen van meer dan 10 passes in open spel. Bovendien zijn ze tweede voor voorwaartse passes en vijfde voor algemeen balbezit. Eigenlijk hebben ze een beetje pech dat ze niet minstens één van die zeven wedstrijden hebben gewonnen. Dus als Postecoglou volhoudt dat de doelpunten snel zullen vallen, kun je ook zien waar hij vandaan komt.
En weet je… het zijn pas zeven wedstrijden. Als hij vandaag zou worden ontslagen, zou dat een van de kortste regeerperiodes in de geschiedenis van de Premier League zijn.
De dramatische identiteitsverandering van Forest, van het comfort van Nunoball naar het risico van Angeball, zou nooit soepel verlopen, vooral zonder een voorseizoen. Wat de zaken nog ingewikkelder maakt, is het gewicht van de verwachtingen: eigenaar Evangelos Marinakis huurde Postecoglou in om de Europa League te winnen. Maar Forest kan het zich niet veroorloven om in eigen land in te storten terwijl hij Europa achtervolgt, en hij moet nog bewijzen dat hij die twee in evenwicht kan brengen.
De geschiedenis van Postecoglou is iets anders waar hij op kan wijzen: zijn teams maken meestal een moeilijke periode door als hij de leiding overneemt, en er staat altijd een trofee aan de andere kant. Het is de moeite waard om door te slijpen. En dat is eigenlijk zijn grote probleem, en het verklaart waarom hij zo’n polariserend figuur is geworden.
In Australië is hij mogelijk de grootste coach in onze sportgeschiedenis. Zijn prestaties spreken voor zich. In Engeland is zijn trackrecord echter zinloos. Voor hen vonden zijn prestaties plaats in kleinere landen, tegen gemakkelijkere tegenstanders, en zijn daarom niet van toepassing. Het wordt dus een vraag van: ‘Wat heb je de laatste tijd voor mij gedaan?’ En in de Premier League is het waarheidsgetrouwe antwoord: niet veel. Zijn vijfde plaats bij Tottenham in 2023/24 is feitelijk oude geschiedenis. Sindsdien hebben zijn teams veel wedstrijden verloren. Het gesprek eindigt daar.
De gelovigen geloven juist vanwege wat hij in het verleden heeft bereikt, wat hen zegt dat hij het opnieuw kan doen. Bij Spurs zien ze afgelopen seizoen verzachtende omstandigheden, een ramp dus nog steeds eindigde met hun eerste trofee in 17 jaar. Ze houden van de manier waarop hij voor zichzelf en zijn overtuigingen opkomt.
Laden
De twijfelaars daarentegen zijn niet bereid hem enige genade te schenken, omdat zij daar geen reden toe zien. Ze zijn eerder geneigd hem te zien als iemand die op het hoogste niveau ‘ontdekt’ is. Ze zien alleen dat dezelfde problemen als Spurs zich herhalen bij Forest.
Dat maakt hem meer dan ooit een mikpunt van spot. Zijn optimistische persconferenties, ooit verfrissend, lijken nu hol; zonder resultaten, zonder reden om aan te nemen dat ze zullen komen, klinken zijn preken genotzuchtig.
Er is één zekerheid in dit alles: Postecoglou zal niet veranderen. Hij zal leven en sterven volgens dezelfde ideeën die hem naar de Premier League brachten, omdat ze deel van hem uitmaken, ten goede of ten kwade. Of ze nog steeds werken, in een tijdperk dat de grote ideeën achter zich heeft gelaten, is de vraag die over zijn lot zal beslissen, en misschien iets zal zeggen over het voetbal zelf.
Voetbal heeft een nieuw thuis. Stream de EredivisieEmirates FA Cup, J.League, Women’s Super League en NWSL live en on demand, inclusief Premier League met 4K, vanaf augustus 2025 Stan Sport.
