Paper Planes speelt MIA in Candace Owens en Feng

MIA is zich uiteraard bewust van het discours dat haar de afgelopen jaren heeft gevolgd. Google “Wat is er met rapper MIA gebeurd?” – indachtig om acht te slaan op haar vooruitziende zin: “Verbonden met Google, verbonden met de overheid‘ – en je komt in een wormgat van bijbelse proporties.

In Reddit-threads vind je fans die klagen over de polariserende uitspraken van de kunstenaar over Covid-vaccins En Black lives matter. Op YouTube vind je video-essays met details over ‘het onvertelde verhaal achter haar achteruitgang in haar carrière’, inclusief haar middelvinger tijdens haar Super Bowl-optreden met Madonna in 2012 (de NFL klaagde haar aan voor een schadevergoeding van $ 16,6 miljoen) en haar daaropvolgende ruzie met Jay-Z, haar kortstondige manager bij Roc Nation. Je zult vinden artikelen met koppen zoals “MIA, kroniek van een radicale kunstenaar die uiteindelijk Donald Trump en anti-vaxxers steunde”.

Misschien vind je ook een link naar haar kledinglijn Ohmni, waar ze stukken verkoopt gemaakt van koper en nikkel die zijn ontworpen om “elektromagnetische golven zoals Wi-Fi en 5G af te buigen”, wat ze beschrijft als het “pantser van de moderne ridder”. (In de kledinglijn staat zelfs letterlijk “hoed van aluminiumfolie”.)

De brutale houding die Mathangi ‘Maya’ Arulpragasam na de jaren 2005 tot een wereldster maakte Arular en 2007 Kala – genre-overvloeiende albums waarin hiphop, punk, dancehall, house en Braziliaanse funk met haar eigen Sri Lankaanse afkomst en radicale politiek samensmolten tot wat nog steeds tot de meest eigenzinnige, vooruitstrevende pop van de moderne tijd behoort – maakten van MIA ook een publieke paria.

“Hoeveel van dat discours is echt? Ik weet het niet eens”, zegt MIA, nu 50, via Zoom vanuit haar huis in Los Angeles. “Elke persoon die ooit kritiek op mij heeft gehad of modder naar mijn naam heeft gegooid, doet dit uit jaloezie of uit iets anders dat hen daartoe aanzet.”

MIA, de dochter van een Tamil-vrijheidsstrijder, werd geboren in Londen, groeide op in Sri Lanka en keerde op 10-jarige leeftijd als vluchteling terug naar Londen. Nadat ze in 2000 afstudeerde aan Central Saint Martins, stapte ze over van beeldende kunst naar muziek op advies van haar vriendin, Justine Frischmann van Elastica. Naast haar heldere esthetiek en geweldige hits als Papieren vliegtuigenwerd ze net zo bekend vanwege haar activisme – ter ondersteuning van vluchtelingen, immigranten en de wereldwijd onderdrukten (inclusief de Palestijnse strijd voordat het voorpaginanieuws was), en tegen overheidstoezicht en technokapitalisme.

Meer recente controverses hebben MIA echter naar de marges van de media geduwd, het land van geannuleerde zielen, met name het alt-right podcastcircuit van Russell Brand, Tim Pool en Candace Owens, de controversiële influencer die door de federale overheid de toegang tot Australië is ontzegd (en deze week haar beroep bij het Hooggerechtshof tegen de beslissing heeft verloren). De rapper heeft tijdens deze shows gesproken over de bekering van het hindoeïsme naar het christendom nadat hij een visioen van Jezus had ervaren. Maar wee iedereen die uit deze verschijnselen overhaaste conclusies trekt.

“Hoe kun je pro-Palestijns zijn en Candace Owens haten, terwijl zij de nummer één is die daartegen opkomt? Dat is zo verwarrend voor mij en geen van die mensen heeft een poot om op te staan”, zegt ze over de kritiek die ze extreemrechts heeft gekregen. “MIA was als concept al ver voorbij het punt van links en rechts, en wetende dat het allemaal maar een spel is. Dus om mij in die zone te plaatsen en daar gaan ze me naartoe slepen? Het kan niet echt zijn. Dat zijn niet mijn fans, en ze waren in de eerste plaats niet mijn fans.”

Het online sentiment dat ze links heeft verraden of haar progressieve fans heeft teleurgesteld, gaat ook niet op bij de muzikant. “Ik ben er lang genoeg geweest om te zien wat links twintig tot dertig jaar geleden was en wat links nu is, en ik heb gezien hoe links werd gekaapt”, zegt ze. “Terwijl echte stemmen worden gedempt, hebben onnodige oorzaken die ruimte ingenomen en links laat dat gebeuren. Alles is voor mij oorzaak en gevolg, en je moet vrijdenkers aan alle kanten waarderen. Iedereen heeft op dit moment dezelfde strijd, en het is niet het moment om met de vingers te wijzen en elkaar over kleine dingen te slepen.”

Op de een of andere manier was er te midden van dit alles muziek. In 2022, na een pauze van zes jaar, werd MIA uitgebracht Oogeen album dat haar globalistische melange tot avant-gardistische extremen bracht. In juni bracht ze een nieuw nummer uit genaamd Veiligwaarin ze zich richt op haters en verloren fans, en waarbij ze onderzoekt waarom ze al twintig jaar een terugkerende bliksemafleider is.

‘De hoeveelheid ruzie die ik elk jaar heb gehad waarin ik ongelijk had, is gewoon onmogelijk’, zegt ze. “Ik zeg niet dat iedereen mij aardig moet vinden, maar zelfs als je AI zou vragen: ‘Hoe groot is de kans dat deze persoon elk jaar wordt geannuleerd?’, zou het zeggen: ‘Het is behoorlijk moeilijk.’ Maar het is mij gelukt.”

Ze dacht altijd dat het probleem in haar uitgesproken politiek lag. “Maar nu zie ik dat niet, omdat je alles ziet waar ik politiek voor stond. Andere mensen staan ​​er nu voor en worden geprezen. Toen ik het deed, werd ik als het ergste ter wereld beschouwd, en werd ik gecensureerd en geannuleerd. Maar nu is het in de mode om precies voor die dingen op te komen”, zegt ze.

Ze heeft ook nooit last gehad van verslaving of depressie, zegt ze. “Dus ik dacht: wat is het? Omdat er altijd zoveel weerstand tegen mij is geweest. Voorbij het politieke of het sociale, voorbij huidskleur, ras, identiteit, klasse, voorbij al deze dingen die iedereen altijd rechtvaardigde waarom ze bereid waren om mij te annuleren – omdat het overal vandaan kwam en al die kaarten werden gebruikt – uiteindelijk moet het iets spiritueels zijn, omdat ik niet weet hoe ik het anders moet uitleggen. “

Vóór ons interview zegt MIA dat ze aan het sms’en was met Dave ‘Switch’ Taylor, de producer met wie ze samenwerkte aan veel van haar baanbrekende werk. “We hebben erover gesproken om mogelijk weer opnamen te maken”, zegt ze.

Dus wat heeft haar geïnspireerd? ‘Mijn favoriete artiest op dit moment is Kurtis Wells, hij heeft een nummer genaamd Wijwater en ik hou van dat liedje.”

Is ze aan de overkant? De bruisende underground rapscene van Groot-Brittanniëjonge artiesten als Fakemink en Feng die een generatie hebben gestimuleerd en net als zij ooit zijn bestempeld als de nieuwe muzikale redders van Groot-Brittannië? “Oké, wie is Feng? Feng slaat me altijd in de maling. Waarom is iedereen geobsedeerd door Feng?” vraagt ​​ze.

Gewoon de toekomst van muziek, volgens internethyperbolisten. Toevallig bracht hij ook een eerbetoon aan de kunstenaar uit, getiteld MIAvorig jaar. “Ik denk dat ik iets met Feng ga doen, alleen maar omdat Feng me aan mij doet denken”, zegt MIA. “Zijn toewijding en doorzettingsvermogen zijn krankzinnig. Hij bombardeert mijn Instagram Live letterlijk elke dag dat ik daar ga, dus ik denk dat ik alleen daarvoor met hem ga samenwerken.”

Het klinkt als het verhaal dat MIA onlangs deelde op de podcast van Rick Rubin over hoe ze in Central Saint Martins terechtkwam door een toelatingsdecaan lastig te vallen met dagelijkse telefoontjes totdat ze toegaf. “Precies. Hij doet mijn ding, dus ik ga met hem samenwerken om het gaande te houden.”

‘Als je AI zou vragen: ‘Hoe groot is de kans dat deze persoon elk jaar wordt geannuleerd?’, dan zou het zeggen: ‘Behoorlijk moeilijk.’ Maar het is mij gelukt.’

MIA

Haar zoon Ikhyd, met haar ex-partner Benjamin Bronfman, telg uit de miljardair Bronfman-familie – hun voogdijstrijd na het uiteenvallen was een andere dramatische rimpel in de MIA-overlevering – is nu 16 jaar oud. Hij houdt zijn moeder toch zeker op de hoogte van nieuwe muziek? “Mijn zoon wil alleen dat ik met Yeat werk”, zegt MIA. “Hij zegt altijd: ‘Tenzij jij met Yeat werkt, wil ik niet eens over MIA horen.’ Dus dat is de bar van mijn zoon. Ik moet Yeat verslaan. Maar ik ga hem in plaats daarvan Feng geven.”

Hoewel de controverses eindeloos zijn geweest, zijn optredens schaars geweest. Op Instagram kondigde MIA aan dat ze zich “klaarmaakte om mijn stilte in Australië te doorbreken” met shows in Sydney en Melbourne deze maand. Ze heeft een sterke relatie met Australië: op Kalaonlangs door de lezers van Pitchfork uitgeroepen tot een van de 100 beste rapalbums aller tijden, nam ze op Mango-augurk langs de rivier met de inheemse NSW-bemanning, de Wilcannia Mob. “Ik ben absoluut verbonden met Australië, en op meer dan één manier. Ik zou zeggen dat Tamils ​​een beetje Aboriginal-DNA bezitten, dus ik heb het gevoel dat de band behoorlijk diep is”, zegt ze.

Wat heeft ze gepland voor de shows? “Nou, het is de twintigste verjaardag van Arulardus daar wilde ik het bij houden. Maar het hangt af van mijn fans en wat ze willen horen, want als ze de andere nummers willen, zal ik er meer een DJ-set van maken en ervoor zorgen dat het een feest wordt.”

Het is tevens de 15e verjaardag van Maya. Het album uit 2010, dat vóór de rest van ons sceptisch stond tegenover het internet, werd bij de release verguisd, maar is sindsdien opnieuw geëvalueerd te midden van de grimmige wurggreep van sociale media en de toenemende stuiptrekkingen van AI. MIA heeft het album eerder beschreven als het punt waarop haar carrière zuur werd, omdat ze het gevoel had dat iedereen het haatte en haar uit de muziek wilde hebben. Is ze er weer op teruggekomen?

“Er staan ​​nummers op die ik nog steeds leuk vind Vrij geboren En Verhaal dat verteld moet worden. Maar het is een soort diep album. Ik ben bang voor Maya soms omdat het mij in een andere zone plaatst. Als ik solliciteerde Maya naar het AI-tijdperk en dat aangepakt, het maakt me bang om daarin te stappen, omdat ik denk: oh mijn god, wat als ik er niet uit kom?

Laden

Haar debuut Kalaondertussen, is “veel feestelijker en vreugdevoller en ik ben nu in die stemming”, zegt ze. ‘Ook al is dat zo Arular’s 20-jarig jubileum en ik denk dat dit het juiste album is voor dit moment, alleen al met het zien van de protesten in Australië voor Palestina en zo, denk ik dat (de shows) vreugde nodig hebben. Op dit moment wil ik niet komen klagen. Ik wil gewoon dat escapistische ding zijn dat in de levens van mensen gebeurt, waar je komt en een leuke tijd hebt en je goed voelt.

MIA treedt op in Harvest Rock in Adelaide op 25 oktober, Melbourne’s Forum op 26 oktober en Sydney’s Enmore Theatre op 29 oktober.