Eerste show bij Marvel tijdens de Australische tour van de band

‘G’day,’ zegt Liam, terwijl de tamboerijn omhoog is, voordat hij in de elektrische springt Morgen glorierug aan rug met Sommigen zouden dat kunnen zeggen.

Het tijdperk van de band uit het midden van de jaren negentig is een muur van krassende gitaar, zilte zang en moordende refreinen. Liam is in goede vorm: die opvliegende stem, de manier waarop hij voorover in de microfoon leunt, zijn armen achter zijn rug en al dat branie. “Geweldig spul”, zegt hij na een liedje. “Redelijk.”

Ik haat het om af te dwalen van het officiële verhaal, maar ik ben ervan overtuigd dat het uiteenvallen van de band in 2009 niet zozeer te maken had met de vete van de gebroeders Gallagher, maar meer met hun afnemende relevantie. Er is een reden waarom dit concert bijna volledig bestaat uit de hoogtepunten van de triomfantelijke trilogie van albums die eindigde in 1997. Wees nu hier. Iedereen zou denken dat Oasis eind jaren negentig op zijn hoogtepunt in vlammen opging, in plaats van nog een decennium van doorsnee te blijven wankelen.

Oasis is niet de beste band ter wereld, maar wel bijzonder. Waar de band in uitblinkt, is het synthetiseren van de beste invloeden uit hun kindertijd tot iets dat onmiskenbaar voor hen is.

Hun formule is beperkt, maar ze breiden deze uit tot verbluffende resultaten. Ze channelen op verschillende momenten tijdens het concert T-Rex, Slade en de Stones. De stem van John Lennon galmt door die van Liam.

Beatles-referenties echoën door bijna elk nummer (op een mooi moment vanavond, Wat dan ook verdwijnt in een refrein van Octopustuin.

Terwijl ze hun invloeden op de mouwen dragen, gaat hun beste werk over het vinden van schoonheid in doodlopende wegen en overblijfselen. Liam wijdt Breng het naar beneden aan lijmsnuiven. ‘Het enige dat ik nodig heb zijn sigaretten en alcohol’, zingt hij. “Terwijl we leven / De dromen die we als kinderen hebben vervagen.”

Het publiek in het Marvel Stadium bestaat voornamelijk uit mannen en is ouder dan 30 jaar. De nacht botst op spectaculaire wijze met Halloween. Ik zie een man in een Union Jack-onderbroek en heel weinig anders. Een ander draagt ​​een ‘God Save the King’-t-shirt, wat misschien wel vreemder is. Een paar keer verandert het publiek in wildheid. Het lijkt erop dat iemand een vuurpijl afblaast. “Ondeugend, ondeugend”, zegt Liam.

Na twee pieken van de Oasis-formule, Supersonisch En Rol ermeeLiam gaat even langs voor een kopje thee en Noel, de songwriter van het duo, neemt de spotlight voor een optreden inclusief de blijvende De halve wereld wegen het nummer uit 2002 Beetje bij beetjevoordat Liam terugkeert met zijn enorme jas en zonnebril, terwijl hij met zijn maracas op zijn tamboerijn slaat.

‘Hij doet niet veel, hè?’ zegt een vriend tegen mij. En zeker, er zijn momenten waarop Liam met een vaag stonede dreiging in de ruimte staart, en ik begrijp niet altijd waar hij het over heeft (er is een anekdote over de ontmoeting met een kangoeroe aan de kust die me verbaasde), maar hij heeft de volledige controle, zijn stem vormt een perfecte aanvulling op de gitaarklank van zijn broer. Het refrein van Leef voor altijd wordt prachtig verpletterd door vervorming.

Na Rock-‘n-roll-sternoemt Liam het – “Ik ben tegenwoordig een prinses en ik moet verdomd naar bed.” Maar de onvermijdelijke toegift is het hart van de show. Noel zingt Het Masterplan alvorens te lanceren Kijk niet boos achterom, het meest essentiële werk van de band. Mannen in de menigte omhelzen elkaar. Ik zie tranen. “De mannelijke eenzaamheidsepidemie is net voorbij”, zegt mijn vriend.

En dan, waarschijnlijk het eerste popnummer waar ik ooit van hield: Wondermuurwaarvan de tekst bekend is bij iedereen die ooit ergens ter wereld een biertje heeft gedronken in een kroeg. En hier is de enige man ter wereld die het kan rechtvaardigen een akoestische gitaar op te pakken en te zingen, en dat is precies wat hij doet.

Iemand bij mij in de buurt steekt een joint op, hoe dichterbij “Champagne-supernova” bereikt zijn hoogtepunt, het refrein wordt omhoog gedragen door 50.000 mensen, dronken en euforisch. Noel zet zijn tamboerijn op zijn hoofd als een halo. De broers omhelzen elkaar nog een keer. De schijnvete is voorbij. Amen.

De Boekenlijst is een wekelijkse nieuwsbrief voor boekenliefhebbers van Jason Steger. Laat het elke vrijdag bezorgen.