Het is redelijk dat Minns met de vinger naar de federale overheid wijst. De tabaksaccijns is gestaag gestegen, waardoor de prijs van legale sigaretten aanzienlijk is gestegen. Australian Border Force, tevens het domein van de federale overheid, speelt een rol bij het tegenhouden van de producten die het land binnenkomen. Er is maar zoveel dat NSW kan doen.
Laden
Dan is er nog de kwestie van de gezondheidszorgfinanciering, een ander knelpunt tussen NSW en Canberra.
De druk op de spoedeisende hulpafdelingen van NSW is extreem en wordt nog verergerd omdat er op een bepaalde dag maar liefst 1100 bedden beschikbaar zijn. overgenomen door ouderen die wegkwijnen in het ziekenhuis. Ze beschikken niet over een ouderenzorgbed of thuiszorgpakket. Een deel van deze bedden wordt ook ingenomen door NDIS-patiënten, die eigenlijk ontslagen hadden moeten worden, maar die nergens heen kunnen.
NSW wijt dit bedblok aan het onvermogen van Canberra om de ouderenzorg en de NDIS adequaat te financieren.
Een vijfjarige ziekenhuisfinancieringsovereenkomst tussen de federale en deelstaatregeringen moet nog worden vastgelegd, en de ministers van Gehandicaptenzaken hadden gedreigd een geplande bijeenkomst met hun federale tegenhangers Mark Butler en Jenny McAllister te boycotten nu de spanningen over de NDIS-hervormingen uitbreken. (Ze hebben sindsdien afgesproken om door te gaan met de bijeenkomst op vrijdag, nadat de federale ministers hadden gezegd dat ze meer tijd zouden krijgen om hun zorgen te uiten.)
De eeuwige strijd over de verdeling van de GST is ook een brandpunt voor NSW, dat, samen met de andere staten (met de opmerkelijke uitzondering van West-Australië), een eerlijker deel van de financieringstaart wil.
Laden
Dit is geen nieuw gevecht, en het was een langdurig punt van angst voor de voormalige NSW-liberale penningmeester Dominic Perrottet. Mookhey is net zo geïrriteerd door de GST-regelingen en noemt de opsplitsing “raar, verwrongen, niet te ontcijferen en bevooroordeeld in de richting van wilde schommelingen”. Onafhankelijke econoom Saul Eslake zei deze week dat de deal van WA, die werd gesloten onder de voormalige liberale regering van Morrison, “de slechtste beleidsbeslissing van de 21e eeuw tot nu toe” was en dat het de federale belastingbetalers tegen het einde van het decennium ongeveer 60 miljard dollar zou kosten.
Nogmaals, NSW zou zich moeten uitspreken over de grove oneerlijkheid van Dat overeenkomst.
Minns en zijn team weten dat ze met hun voeten kunnen stampen en een beetje kunnen schreeuwen, waarna er vergeving zal komen. Gebruikelijke gezinsdynamiek. Minns kan zijn grieven bij de federale overheid bespreken zonder het risico te lopen beschuldigd te worden van partijdige potshots.
NSW heeft genoeg te zeuren. Maar hoezeer NSW Labour federale collega’s ook kan bekritiseren voor sommige problemen die buiten haar controle liggen, hoe vergevingsgezind zullen de kiezers in de staat aan de stembus zijn? NSW Labour wordt over iets meer dan een jaar geconfronteerd met verkiezingen. Voor zijn federale tegenhangers zal dit pas in 2028 zijn.
Kiezers geven weinig om schuldspelletjes. Het maakt niet uit wie de hulpdiensten moet oprichten, criminelen moet tegenhouden die illegale producten op straat verkopen of wie ervoor moet zorgen dat er voldoende financiering is voor belangrijke diensten. Met de vinger wijzen is niet belangrijker dan de bezorging.
Zoals elke door de strijd geharde ouder zal beamen, is het vaak gemakkelijker om het probleemkind zijn zin te laten krijgen. Maar het is soms ook het beste om ze gewoon te negeren. NSW Labour komt op voor zijn staat, maar moet er ook voor zorgen dat deze niet de woedende peuter wordt.
Alexandra Smith is politiek redacteur van de NSW-staat.
